wtorek, 26 marca 2013

O serialu: "Misfits"

Rozmowy w vampirciowowym shoutboksie przynoszą często ciekawe efekty. Wczoraj, ponarzekawszy na moją blokadę pisarską, zostałam jakże subtelnie zmotywowana do pisania przez Miszę, Hermi i Astroni. I jak się okazało, nawet skutecznie, za co jestem całej trójce bardzo wdzięczna. W związku z tym postanowiłam napisać Wam notkę o pewnym serialu. Nie recenzję, bo takich pisać nie lubię i trochę się boję, po prostu swobodną, subiektywną opinię.

Są takie serie, które zaczyna się oglądać z zachwytem, by po jakimś czasie stwierdzić, że to już nie to samo i odcinki straciły poziom. "Misfits" jest tego typu serialem. Na początku zdaje się świetną produkcją, niestety psuje się dość szybko i gwałtownie. Pierwsze odcinki zasługują jednak na zapoznanie się z nim, dlatego chcę Wam opowiedzieć o mojej małej przygodzie z tą serią.

Brytyjską komedię science-fiction "Misfits" zaczęłam oglądać przypadkiem, zupełnie nie wiedząc, o czym jest ten serial ani czego się mogę spodziewać. Już po obejrzeniu początkowych piętnastu minut byłam przekonana, że trafiłam na coś nowego, oryginalnego i wartego uwagi. A o czym to właściwie jest? Kilku młodocianych "przestępców" - słowo raczej na wyrost, bo każdy z nich ma drobne występki na koncie - musi odrobić pewną liczbę godzin w ramach prac społecznych. W pierwszym dniu ich pracy ma miejsce dziwna i niespodziewana burza, po której bohaterowie odkrywają u siebie specjalne moce rodem z filmu science fiction. Okoliczności sprawiają, że muszą zacząć ze sobą współpracować, by ukryć przed społeczeństwem nie tylko swoje nadnaturalne zdolności, ale i bardziej mroczą tajemnicę, przez co powoli się zaprzyjaźniają. Szybko okazuje się też, że nie tylko piątka głównych bohaterów obdarzona jest niezwykłymi mocami. Trudno powiedzieć coś więcej bez spoilerowania, to po prostu trzeba zobaczyć. Brzmi dość typowo, jednak serial ma w sobie "to coś". "Misfits" jest po części parodią i prezentuje specyficzne poczucie humoru - z pewnością nie każdemu taki humor przypadnie do gustu, lecz mi zdecydowanie odpowiada i mnie urzeka. Odcinki są pełne akcji, bohaterowie wyraziści, dynamiczni i ciekawie skonstruowani, a dialogi zabawne i naturalne. Pierwszy sezon ogląda się z narastającym zainteresowaniem, coraz lepiej poznając bohaterów. Można zauważyć zabieg często stosowany w serialach mających więcej niż jednego głównego bohatera - każda z najważniejszych postaci ma odcinek, który koncentruje się głównie na niej. Na szczególną uwagę zasługuje według mnie czwarty odcinek pierwszego sezonu, w którym bohater dysponujący mocą cofania czasu musi stawić czoła konsekwencjom zmian, jakich dokonał, korzystając ze swojego niezwykłego talentu (jeśli ktoś oglądał "Biegnij, Lola, biegnij" bądź "Efekt motyla", to mniej więcej wie, czego się może spodziewać). Możemy tu poznać kilka wydarzeń z przeszłości pierwszoplanowych bohaterów i przy okazji nacieszyć się tym, jak ich losy splatały się jeszcze przed wydarzeniami z początku serialu, choć sami o tym nie wiedzieli. Wraz z postaciami poznajemy możliwości ich mocy, możemy też domyślić się związku każdego talentu z posiadającą go osobą. Poza nieustannymi gagami mamy też wątki bardziej poważne i sceny pełne napięcia.
Niestety w ostatnich odcinkach drugiego sezonu serial zaczyna się psuć. Zostaje wprowadzony nowy wątek, przez który budowana dotychczas koncepcja mocy i ich właścicieli wydaje się bezsensowna. Od trzeciego sezonu następuje zmiana jednego z głównych bohaterów, co dla niektórych osób jest plusem, lecz nie da się zaprzeczyć, że sposób odejścia postaci był mało przekonujący i sprzeczny z jej charakterem. Dla większości widzów (również w mojej opinii) wycofanie tego bohatera to cios dla serii, a wprowadzona w zamian postać wydaje się, przynajmniej na początku, zaledwie kiepskim substytutem tamtej. Najbardziej jednak byłam zawiedziona tym, że scenarzyści przestali się przykładać do tworzenia dobrej, spójnej fabuły. Wcześniej nawet najdziwniejsze wydarzenia miały swoje wytłumaczenie, a motywy postępowania postaci były realistyczne. Od pewnego momentu w serialu bardzo razi brak logiki - coś, co bardzo drażni mnie w każdej produkcji, niezależnie od tego, czy jest to fantastyka, czy nie - i z odcinka na odcinek jest coraz bardziej widoczny. Najbardziej jaskrawym przykładem jest dla mnie nieuzasadniona i dość drastyczna zmiana sposobu działania mocy jednego z bohaterów: zamiast cofania czasu umożliwia ona nagle fizyczną podróż w czasie. Wątki, które wydawały się dobrze przemyślane i bardzo ciekawe, nie zostały rozwinięte, lecz zakończone przez pójście na łatwiznę, w sposób naciągany i mało logiczny. Realistyczne problemy, z którymi bohaterowie borykali się w początkowych sezonach, teraz jakby ich nie dotyczą, choć powinny być zdecydowanie bardziej istotne. Po obejrzeniu pierwszego odcinka trzeciej serii byłam ogromnie zawiedziona, później było coraz gorzej. Dobrnęłam do końca sezonu, a czwartego jeszcze, przyznam, nie zdołałam obejrzeć. W wielu opiniach jest on lepszy od poprzedniego, mimo że z pierwotnej ekipy bohaterów nie pozostaje niemal nikt, więc może i jest nadzieja, że serial odzyska trochę poziom. Wątpię jednak, żeby dorównał pierwszemu i drugiemu sezonowi.
Mimo moich niepochlebnych uwag o trzecim sezonie, uważam, że warto zapoznać się z "Misfits". Pierwsze dwa sezony na pewno potrafią dostarczyć mnóstwa rozrywki, kolejne zapewne też, o ile jest się na to przygotowanym i przymknie się oko na niedociągnięcia. A dla zachęty prezentuję Wam czołówkę owego serialu, według mnie bardzo dobrą zarówno pod względem dźwiękowym, jak i wizualnym.



7 komentarzy:

  1. Gratuluję pierwszej niepowitalnej notki! :)
    O serialach mam bardzo małe pojęcie i niestety bardzo złe doświadczenia -- wszystkie, które widziałem z repertuaru HBO były mieszaniną przesadnej przemocy ze zwykłym pornosem. No, Pacyfik może nie był taki zły. Aczkolwiek oglądam głównie seriale internetowe, takie jak The Guild (chociaż już mi się znudziło) czy JourneyQuest (na którego trzeci sezon czekam).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Fakt, z HBO mam podobne doświadczenia, choć zwykle nie przeszkadzało mi to specjalnie w czerpaniu jakiejś tam przyjemności z oglądania ;) A skoro źle Ci się kojarzą seriale produkcji amerykańskiej, to może spróbuj się zabrać właśnie za brytyjskie albo jeszcze inne?

      Usuń
  2. Gratuluję, Mir ;) A więc jednak wybrałaś drogę wpisu-konkretu - i dobrze, pierwsza decyzja za nami.
    Czytałam już raz o "Misfits" na Wikipedii i fajnie było móc się dowiedzieć o tej ciekawostce jeszcze więcej. Podobał mi się podział na wady i zalety, zwłaszcza że był w tym również sens chronologiczny. Brakowało mi czegoś w rodzaju przykładów tych niepasujących braków fabularnych czy wad nowej postaci, ale rozumiem - im mniej spoilerów, tym lepiej.
    Ostatecznie, podsumowując, przyznałabym mocną czwórkę :]

    OdpowiedzUsuń
  3. Prawdę mówiąc, wolałabym jakieś wgłębienie się w postaci - jakieś opowiedzenie o bohaterach. Niemniej jednak bardzo ładny tekst. Dobry na początek.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niby mogłabym, ale właśnie bardzo chciałam uniknąć spoilerowania, a sporo częścią zabawy z oglądania jest poznawanie bohaterów i ich psychiki. Ten mój tekst to głównie powstał z chęci polecenia Wam tego serialu i pohejtowania sobie trzeciego sezonu ;) Głęboką analizę można by zrobić w zupełnie innej notce, ale nie wiem, czy miałoby to sens.

      Usuń
  4. Dobra recenzja. Gdybym miała zwyczaj oglądania seriali (niestety go nie mam) pewnie zaczęłabym oglądać. Nie wydaje mi się, żeby głębsza analiza była potrzebna. Ta wystarczy.

    Mam nadzieję, że na blogu pojawią się kolejne wpisy.

    OdpowiedzUsuń
  5. Umf. Nie umiemy tego sensownie skomentować, bo seriale nas kompletnie nie ciekawią i z trudem utrzymujemy na nich uwagę, zwłaszcza jak mają kilka sezonów. Ale samą notkę czytało się fajnie, huh. Teges.

    OdpowiedzUsuń